सामान्य स्थिती

 प.पु.श्रीनिंबर्गी महाराज आणि त्यांचे सर्वात शेवटचे शिष्य श्रीनरसप्पा शापेटी प्रवास करीत असताना एकदा एका रात्री एक देवळात मुक्काम केला. श्री नरसप्पांना बाहेर झोपायला सांगून पु.श्रीनिंबर्गी महाराज गाभाऱ्यात नेमाला बसले. नरसप्पा यांना विषाद वाटला. डास, किडे, गोचीड यांचा त्रास होऊ नये म्हणून श्रीमहाराज आत बसले आणि मला मात्र बाहेर झोपायला पाठवून दिले. सकाळी उजाडल्यावर नरसप्पा आत जाऊन निंबरगी महाराजांना पाहतात तो काय ? संपूर्ण अंगावर गोचीड बसलेले आणि श्रींनिंबरगी महाराज शांतपणे नेमात मग्न होते. 

श्रीनरसप्पानी नंतर सांगितले की भरपूर गोचीड  तरी श्रीमहाराजांच्या अंगावर बसलेले असावेत. देहभान हरपलेली, देवरूप झाल्याची ती अवस्था. त्या अवस्थेला वैकुंठ अवस्था म्हटले आहे. श्रीभाऊसाहेब महाराज उमदिकर यांना नेमाची आतून जोराची प्रेरणा झाली, 

उर्मी आली की काहीवेळा ते श्री तात्या यादवाड यांना निरूपण करण्यास सांगून स्वतः नेमला बसत असत. वैकुंठ परम सर्वकाळ पु. श्रीगुरुदेव रानडे चित्रकूट येथे गेले असताना ते अशा आनंद अवस्थेला  पोहोचले होते की तो आनंद शरीराला सहन होईना, म्हणून तेथून सामान्य स्थितीला येण्यासाठी त्यांना काहीतरी वाचन करावे लागले. शरीराच्या कोणत्याही अवस्थेत ते देवाला सोडू शकत नाहीत, देव त्यांना सोडू शकत नाही.