घोर विपत्ती

 *एक घार चोचील एक मासा धरून चालली आहे हे पाहून*

*शेकडो कावळे नि घारी तिच्या पाठीस लागले आणि तिला* *टोचटाच करून जेरीस आणून तो मासा हिसकावून घेण्याचा प्रयत्न करू लागले. ती जिथे जिथे जाई तिथे तिथे हे सैन्य कावकाव*

 *करीत तिचा पाठलाग करी. शेवटी दे माय धरणी ठाय होऊन तिने एकदाचा तो मासा टाकून दिला. तोच दुसऱ्या एका घारीने त्याला पकडले. हे बघण्याचाच उशीर,*

 *पहिल्या घारीला सोडून सारे कावळे नि घारी त्या दुसरीचा पिच्छा पुरवू लागले. ती पहिली घार कशी निश्चित होऊन एका झाडाच्या फांदीवर जाऊन* *शांतपणे बसली. अवधूतांनी त्या घारीची ती निश्चित अवस्था पाहून तिला प्रणाम केला व म्हटले,*

*“ह्या संसारात उपाधी झुगारून देण्यातच शांती आहे. नाही तर घोर विपत्ती!"*