सदर हकिंगत ही निंबर्गी संप्रदायातील संत श्री. शारक्का यांच्या स्वानंदाचा गाभा या पुस्तकातील आहे. त्या संप्रदायातील एक जेष्ठ साधक डोक्यावरून पांघरूण घेऊन नेमास ध्यानास बसत. त्याचे कारण त्यांनी आपल्याला अंधारात वस्तू चांगली दिसते असे सांगितले. या गोष्टी बद्धल पु.शारक्का यांना विचारले तर त्यांनी अगदी सहज आपली स्थिती सांगितली, त्या म्हणाल्या " हो का ? कोण जाणे ! मला तर अनेकदा रूप पाहतांना डोळे उघडे आहेत का मिटलेले आहेत हेच कळत नाही. कित्येकदा मी डोळ्यांना हात लावून पाहते."
त्यांना डोळे उघडून व मिटून दोन्ही अवस्थेत रूप स्वच्छ दिसत असे. त्याच संप्रदायातील पु.श्री.भाऊसाहेब महाराजांची आठवण त्यांचे प्रवचन संपल्यावर एका साधकाने नमस्कार केला त्यांच्या पाठोपाठ एकेक नमस्कारासाठी उठले हे पाहून श्रीमहाराज म्हणाले "मी म्हातारा आहे.मला इतक्या वेळ उभे रहावे लागेल. तुम्ही येथे येण्याची गरज नाही.मनातल्या मनात नमस्कार करा. परीक्षा करायची असेल तर माझ्या डोळ्यावर दगड बांधा आणि या भिंतीपलीकडे जाऊन नमस्कार करा. कुणी नमस्कार केला कुणी नाही ते मी सांगू शकतो." श्रीमहाराजांनी आपली आत्मशक्ती स्पष्टपणे सांगितली. डोळ्यांची आवश्यकता साक्षात्कारी संतांना वाटत नाही.
No comments:
Post a Comment