वस्तूत: आपण आत्मरुप आहोत. पूर्ण आहोत. हा पूर्णतेचा मार्ग फक्त परमार्थ दाखवतो पण सहसा हा मार्ग कोणी चोखाळत नाही. जगाकडे उदासीन वृत्तीने पाहणारा आणि आत्मदर्शन देणारा हा मार्ग फार थोड्या लोकांना भावतो. या मार्गाचे अधिकारीही थोडेच असतात. त्यामुळे परमार्थ मार्गावरून वाटचाल करणारा साधक एकटा पडण्याची शक्यता असते. त्याच्या घरातील, सभोवतालचे लोक जर त्याच्या मताशी सहमत नसतील तर तो खरोखरच खूप एकटा पडतो. त्याच्या कुटुंबीयांना त्याच्या संबंधी काळजी वाटते.
परमार्थ मुळे संसार करण्यात हा कमी पडणार तर नाही ना , अशी चिंता त्यांना वाटते. त्यामुळे परमार्थाच्या विरोधाला सुरुवात होते म्हणून परमार्थी होणे म्हणजे प्रवाहाविरुद्ध पोहणे होय. वास्तविक परमार्थी माणूस इतर संसारी लोकांसारखे जीवन जगत असतो. प्रारब्धानुसार प्राप्त होणारे सुखदुःख भोगत असतो. फरक इतकाच त्याची जीवनाकडे बघण्याची दृष्टी बदललेली असते.
No comments:
Post a Comment