ईश्वराच्या सान्निध्यात रहाणे

 

           श्रीराम,

       सार नसलेल्या संसारात आपण कोठवर रमायचे हा फार महत्वाचा प्रश्न आहे. प्रत्येकाला दैनंदिन जीवनात वावरताना अत्यंत प्रामाणिकपणे आपला अंतर्मुख आढावा घेण्यासाठी एक मोक्याची जागा शोधावी लागते. (उदा:-स्टेजवरील विंग तिथून प्रेक्षागृह व स्टेज दोन्ही दिसते.) रोज प्रामाणिकपणे आढावा घेत राहिलो की हळूहळू आपल्या स्वतःच्या जीवनाकडे बघण्याची दृष्टी तटस्थ बनते.

 म्हणजेच विवेक जागा रहातो. आणि मग मात्र कोणतीच घटना प्रतिकूल वाटेनाशी होते. प्रत्येक घटना अनुकूल वाटायला लागली की २४×७ ×३६५ आनंद आणि प्रसन्नता प्राप्त होते. अशी  कायम आनंद आणि प्रसन्नता प्राप्त होणे म्हणजेच कायम सत् चित् आनंद स्वरूप ईश्वराच्या सान्निध्यात रहाणे.

                   नावेत बसलेल्याने पैलतीर गाठले की त्याला स्थैर्य लाभते. उडत्या पक्ष्याला घरट्यात परत फिरून यावेच लागते, मगच त्याला स्थैर्य मिळते. तसेच गतिमान जीवनाच्या या प्रवाहात आपल्याला स्थैर्य अनुभवाचे असेल तर ते आपल्या स्वस्वरूपाच्या ठिकाणी प्राप्त होते. पण त्यासाठी ईश्वरी शरणागती आणि आत्मानात्मविवेक जागा हवा.

                    ||श्रीराम ||