🍁🌈🛕⛱️🍁
*आनंदाचे डोही .....*
एक दोन तीन ... तीन तर नक्की झाली असावीत. आयुष्यातून कायमचे डिलीट करायला हवेत खरं तर ते दिवस. नितळ गो-या त्वचेवर पांढ-या कोडाचा काळा डाग ऊमटावा तस झालेल.
त्याचा दोस्त, सख्ख्या भावा ईतक्या जवळचा धंद्यातला पार्टनर. नोकरी सोडून दोघांनी धंद्यात ऊडी टाकलेली. आत्ता कुठं धंदा सेट होत होता. अचानक तो कोवीड नावाचा राक्षस ऊगवला. खाऊन टाकला त्यानं त्याच्या दोस्ताला.
संकटं ग्रुप डिस्कशनला यावीत तशी मिळून आलेली मोदीने एकतर्फी केलेला लाॅकडाऊन लावला कामगार पळून गेले मोदी सामान्य माणसाला धड जगूच देत नाही. लाॅकडाऊन पहिले अठ्ठावीस दिवस मग परत, मग परत, मग परत किती दिवस लावावा तर धंदा बसला डोक्यावर कर्जाचा डोंगर असं होणारा तो एकटा नव्हता तरी ही. त्यातनं बाहेर पडणा-या थोड्यांमधला तो एकटा होता. बाकीचे देशोधडीला लागले. खूप जणांनी जीव दिला.
तरी बर त्याच्या बायकोची नोकरी होती राबत तो आधी ही होता. ही दोन वर्ष घड्याळ विसरून गेलेला बुरा वक्त समझने के लिए घडी की क्या जरूरत ?
आता संकट फॅमिली मेंबर ईतकी फॅमिलीअर झालेली सवय झालेली सगळ्यांची कित्येकदा जीव द्यावासा वाटे.. नाही दिला.
मी गेल्यावर ..? त्यापेक्षा राबताना जीव गेला तरी परवडला. प्रत्येक संकटाला पुरून ऊरला बायकोनं खूप सांभाळला त्याला पैशापेक्षा मनानं सावरून घेतल समजून घेतलं सगळ त्याची घालमेल, चीडचीड, टेन्शन्स रोजच्या पोळीभाजी बरोबर वाटून खाल्ली दोघांनी
अख्खं घर मन मारून जगायच मौजमजा नाही की खरेदी नाही अगदी आवश्यक तेवढंच घरात यायच साधं अळणी जगण सवयीचं झालेल.
एकच नियम.. देण संपल्या शिवाय नवीन अनावश्यक काहीही घ्यायच नाही ती होती म्हणूनी.
मागच्या महिन्यात तो रिकामा झालाय. शेवटचा देणेकरी संपवलाय त्यान मणामणाच ओझ ऊतरवल्या सारख हलक वाटतय खर तर त्यान काहीच गुन्हा केलेला नव्हता.
तरी ही ताठ मानेन राममारूती रोडवरन हिंडून आला तो एका शोरूम पाशी थबकला जुने दिवस आठवले नवरात्रात बायको बरोबर या शोरूमची पायरी चढण व्हायचच व्हायच.
पैठणी नाहीतर कांजीवरम्. एकदम झकपक होऊ दे खर्च त्याचा चेहरा ऊतरला मागच्या आठवड्यात एक मोठं पेमेंट आल या सुखात आता कुणीही वाटेकरी नव्हता देण्याची नव्हे घेण्याची वेळ आलेली.
तो तडक शोरूममधे ..
मालकांनी केलेल हसून स्वागत
तुम्ही विसरलात आम्हाला.
विसराव लागल.
त्यानं सगळं काही खरंखरं सांगून टाकल बर ते जाऊ दे. मला नऊ रंगाच्या नऊ साड्या हव्यात. कुठलं ही सिल्क चालेल बजेटची काळजी नको.
त्याला सगळाच हिशोब चुकता करायचा होता. मालक खूष साहेब तुम्ही चहा घ्या दहा साड्या तुमच्या आधी घरी पोहोचतील. दहावी साडी आमच्याकडनं' .. तो डबलखूष.
अजून एक ही लोकमान्य पगडी तुमच्यासाठी आमच्याकडून तुम्ही असेच यशस्वी व्हा एक सांगू का ? राग नका मानू. दुःखाचा खाऊ एका घासात पाण्याच्या घोटाबरोबर संपवायचा आनंदाच श्रीखंड मात्र चवीचवीन पुरवून पुरवून खायाच.
आजच ठीक आहे धंदेवाईक माणसानं
अस ईमोशनल होवून चालत नाही.
पटल ... एकदम पटल. पुन्हा नाही.
शेटजीचा निरोप घेतला शहराच्या दुःखद खड्डेरी रस्त्यांवर आनंदाचे नवरंग ऊधळत गाडी ऊडवत ऊडवत तो शून्य मिनीटांत घरी पोहोचला.
🍁🌈🛕⛱️🍁
No comments:
Post a Comment